સોમવાર, 17 જૂન, 2024

SAHASTRA TAAL TRAGEDY 03/03

 

SAHASTRA TAAL TRAGEDY

0૩/03

પહાડો પર ટ્રેકીંગ પર જાઓ છો ત્યારે તમે ફક્ત અને ફક્ત તમારી શારીરિક સજ્જતા(Endurance) અને હવામાનના જ હવાલે હો છો.કપડાં,સાધન-સામગ્રી,અનુભવ બધુ જ તેના પછી આવે છે.
આના પહેલાંના બે ભાગમાં પહાડોની સુપ્રીમસી ઉપર લખી ચુક્યો છું એટલે પુનરાવર્તન ટાળું છું પણ પહાડો પર જાઓ છો ત્યારે પ્રકૃતિના એ વિરાટ સ્વરૂપ માટે મનમાં આદરભાવ સાથે જાઓ,એમની સંમતિ છે ત્યારે જ તમે ત્યાં વિચરણ કરી રહ્યા છો.એ હંમેશા યાદ રાખો કેમકે પહાડો એ પ્રકૃતિનું એકદમ જીવંત ભૃપૃષ્ઠ છે.આપનું પદ,આપનો હોદ્દો,આપની સામાજીક પ્રતિષ્ઠા બધુ એક કોથળામાં પેક કરીને ખીણમાં છુટ્ટો ઘા કરીને ફેંકી દીધા પછી નિર્મળ,નિર્ભેળ અને નિષ્પાપ મન,વચન,કરમથી પહાડ ચઢજો કેમકે પર્વતરાજ આગળ આપ કીટ,પતંગા,પક્ષીઓની જેમ જ એક જીવ માત્ર છો.એ જીવો પહાડોને અનુકુળ ઢળીને સરસ જીવનયાપન કરી રહ્યા છે તો તમારે પણ પહાડોના કાયદા માનવા જ પડશે.
The Great Himalayas નું ઘેલું સૌને હોય પણ એના માટેની શારીરિક અને માનસિક અને જો આપ થોડા ઘણાં આધ્યાત્મિક ઝોક ધરાવતા હો તો ચૈતસિક તૈયારી જરૂરી બની જાય છે.
મનાલીમાં ABVIMAS (Atal Bihari Vajpayee institute Of Mountaineering & Allied Sports) નામની પર્વતારોહણ શીખવતી સંસ્થા છે ત્યાં એકદમ કડક અને કમાન્ડો પધ્ધતિથી પર્વતારોહણ શીખવવાંમાં આવે છે ત્યાં 2009 માં અઠ્ઠાવીસ દિવસનો બેસિક માઉન્ટેનીયરીંગ કોર્સ અને પછીના વર્ષે 2010 માં પચ્ચીસ દિવસનો એડવાન્સ માઉન્ટેનીયરીંગ કોર્સ મેં પૂરા કર્યા છે.તે તમારા મગજમાં પહાડો વિશેની રજેરજ માહિતી,સર્વાઇવલ,રેસ્ક્યુની તાલીમ સાથે તમને પહાડો સાથેની દિવાનગીમાં જરા વધુ કરીબ લઇ જાય છે.
પહાડો પર આવો ત્યારે અમુક વાક્યો તમારે બિલકુલ યાદ રાખવા જોઇએ.આવા ઘણાં બધા વાક્યો અનુભવનો નિચોડ છે.આપણે અહીં ફક્ત બે જ વાક્યો સમજીશું.
૧.પહેલું વાક્ય છે. ટ્રેકર કા એક વક્તકા ખાના પેટ મેં ઔર દુસરે વક્તકા ખાના પીઠ પે!
આનો મતલબ એ છે કે પહાડો પર કદી ખાલી પેટ ના રહો.તમે નદી કિનારે શાંત બેઠા છો કે ટેન્ટમાં આરામ કરી રહ્યા હો ત્યારે તમને બિલકુલ અંદાજ નથી હોતો કે તમારું બોડી પહાડોની ઠંડી આબોહવા સામે પોતાની જાતને પૂરતી ગરમ રાખવા ઝઝુમી રહ્યું હોય છે.ઓછા ઓક્સીજન સામે ઝઝુમી રહ્યું હોય છે એટલે તમારી જાણ બહાર તમારા શરીરમાં ઉર્જાની ખપત વધુ માત્રામાં થઇ રહી હોય છે એને જરા પણ અવગણો નહીં અને ખોરાક અને ઉંઘ પૂરતી માત્રામાં લેતા રહો,મેગી અને પોટેટો ચિપ્સ પર ના રહો.ખાલી પેટ બિલકુલ ના રહો.અને જ્યારે રક્સેક ઉઠાવીને ટ્રેકીંગ રૂટ પર હો ત્યારે તમારા એ રક્સેકમાં બીજા ટંક માટે અથવાતો આકસ્મિક પરીસ્થિતિ માટે એકાદ લિટર પાણી/પેક લંચ/ફ્રુટ્સ/બિસ્કીટ્સ/સૂકો નાસ્તો/ડ્રા્ય ફ્રુટ્સ/ચોકલેટ્સ-પ્રોટીન બાર્સ વગેરે અવશ્ય રાખો..તમને કદી ખબર નથી કે એની ક્યારે/કેવા સંજોગોમાં સંકટમોચક તરીકે જરૂર પડી શકે.રસ્તામાં ખરીદી લઇશું,બીજા કેમ્પ પર પહોંચીને ખાઇશું,અત્યારે ભૂખ નથી એવું બિલકુલ ના વિચારો.પહાડ તમને બીજી કેમ્પસાઇટ પર કદાચ ચાર દિવસ પછી પહોંચાડે અથવા ના પણ પહોંચાડે ! હાજર સો હથિયાર માં માનો.
એટલે પહેલું વાક્ય મનમાં જડી લો…એક વક્તકા ખાના પેટ મેં ઔર દુસરે વક્તકા ખાના પીઠ પે.
૨.બીજુ વાક્ય છે.Climb High,Sleep Low !
એટલે કે તમે દસ હજાર ફૂટની હાઇટ પરની કેમ્પ સાઇટ પર પહોંચ્યા છો.તો રિલેક્સ થઇને,સહેજ આરામ કરીને,પાણી પી ને(હાઇડ્રેટેડ થઇને) હળવે કદમે નજીકના પહાડ પર પાંચસો–સાતસો ફૂટ સુધીની ચઢાઇ(એક્લીમેટાઇઝેશન વૉક) કરીને ત્યાં એકાદ કલાક ગાળીને શરીરને 10,500 થી 10,700 ફૂટની ઉંચાઇ માટે અનુકૂળ બનાવો.પછી તમે તમારી કેમ્પસાઇટ પર આવીને ટેન્ટમાં ઉંઘ લેશો તો ત્યારે તમને મજ્જાની ઉંઘ આવશે.એટલે Climb High,Sleep Low..જો આવું ના કરો તો રાત્રે તમારું શરીર દસ હજારની હાઇટ માટે એડજસ્ટ થવામાં તમારી ઉંઘ જરૂર ખરાબ કરશે.જેની અસર તમારા બીજા દિવસના સ્ટેમીના પર પડશે.
આવા તો ઘણાં ઉપયોગી વાક્યો પહાડોમાં અનુસરવામાં આવે છે પણ તેની વાત ફરી ક્યારેક!
હવે આવીએ સહસ્ત્રતાલ દુર્ઘટના ના આકલન તરફ !
આ તબક્કે એક સ્પષ્ટતા કરવી ખૂબ જરૂરી બની જાય છે કે અત્રે જે આકલન હું કરીશ એ મારા માઉન્ટેનીયરીંગના વર્ષોના અનુભવ અને અભ્યાસથી અનુમાનિત છે.એના વિશે કોઇજ આધિકારીક વાત મીડિયામાં પ્રકાશિત થઇ નથી કે મારા ધ્યાનમાં આવી નથી એટલે આ જે નિષ્કર્ષ છે એ અભ્યાસના આધારીત છે.એની સત્યતા બાબતે દાવો ના કરી શકાય.
સૌ પહેલાંતો એક વાક્ય જાણીલો કે મોટી દુર્ઘટના અચાનક નથી ઘટતી પણ એ બહુ બધી નાની-નાની ભૂલોનો સરવાળો થઇને ઉભરતી હોય છે..
  • અગાઉના બે ભાગમાં આપે જાણ્યું એમ કર્ણાટક માઉન્ટેનીયરીંગ એસોસિએશનના ૧૯ જણાં અને ત્રણ ગાઇડ એમ ૨૨ જણનું ગ્રુપ સહસ્ત્રતાલ ગયું એ તમામ લોકો ખૂબ જ અનુભવી અને વેલ–ઇક્વિપ્ડ હતાં.ફિઝીકલી ફીટ હતાં,પણ તે છતાં હેવી બ્લિઝાર્ડ ડિઝાસ્ટરમાં માનવ ખુવારી થઇ.એની પાછળ અમુક ન્યુઝચેનલોમાં કહ્યાં મુજબ તેઓ સૌ ફિઝીકલી ફીટ હતાં એટલે એમણે પોતે અને તેમની લોકલ ટ્રેકીંગ એજન્સી (હિમાલયન વ્યુ ટ્રેકીંગ એજન્સી,માનેરી ગામ,ભટવાડી,ઉત્તરકાશી) એ ત્યાં પહોંચીને પુરતું મેડીકલ ચેકઅપ કર્યાના અહેવાલો નથી.બધાં જ ઓલમોસ્ટ ફોર્ટી પ્લ્સ ઉંમરના પડાવે હતાં એટલે ડાયાબિટીસ,બ્લડપ્રેશર,કાર્ડીઆક ઇશ્યુઝ વગેરે હશે જ અને કદાચ તેમને અવગણવામાં આવ્યા હોય અને એટલે કદાચ આવી ફેટલ સિચ્યુએશનમાં વધુ સમય ટકી રહેવા માટે સક્ષમ ના રહ્યા હોય.
મેં પોતે અત્યારે 54 પૂરા કર્યા છે પણ શારીરિક રીતે એકદમ ચુસ્ત-દૂરુસ્ત છું.ડાયાબિટીસ,બી.પી,કાર્ડીઆક જેવા ઉંમરને લગતા કોઇ જ ઇશ્યુઝ બિલકુલ નથી છતાં પણ 80 Litre ના રક્સેક સાથે પહાડો ચઢવામાં સ્વાભાવિક રીતે જ મારો પણ શ્વાસ ફૂલી જાય છે અને જાન નીકળી જવાની હોય એમ ધમણની જેમ છાતી ચાલતી હોય છે.પણ ચાલવાની પેટર્ન,આરામ કરવાની પેટર્ન અને શરીરને હાઇડ્રેટેડ રાખવાની પેટર્નથી ટ્રેકીંગ પૂરા કરીએ છીએ.
  • જે છેલ્લી કેમ્પસાઇટ પર થી નીકળીને જે તે ગંતવ્ય સ્થાન,પાસ,તળાવ,શિખર સર કરીને પાછું એ કેમ્પસાઇટ પર આવી જવાનું હોય એવી સાઇટને એડવાન્સ્ડ બેઝકેમ્પ કહે છે.અને ટ્રેકિંગનો સીધોસટ્ટ નિયમ એ છે કે સૂરજ ઉગે એ પહેલાં,શક્ય હોય તો મધરાતે કે ભળભાંખળી સવારે એડવાન્સ્ડ કેમ્પ સાઇટ પરથી નીકળી જાઓ અને ગંતવ્ય સ્થાન પર ઉગતા સુરજે પહોંચી જાઓ.અને સૂરજ માથે ચઢે એ પહેલાં અર્થાત અગિયાર–બાર વાગ્યાની આસપાસ પરત કેમ્પસાઇટ પર આવી જાઓ.સૂરજ ઉગી જાય પછી બરફ ઓગળવાનો શરૂ થઇ જાય છે.સૂરજ માથે આવે ત્યાં સુધી તો પરત ફરવાના રસ્તે કાદવ-કીચડ અથવા એકદમ નરમ બરફ થઇ જાય જે આપને પરત ફરવામાં બાધારૂપ બને અને બાર હજાર ફૂટની ઉપર એટલે અલ્પાઇન લાઇનની ઉપરના ભાગમાં બપોરે બાર–એક વાગ્યા પછી મૌસમનો મિજાજ બદલાય અને બદલાય જ છે.સ્નોફોલ અને વરસાદ હંમેશ માફક પડે જ છે. આ ટીમનો એડવાન્સ્ડ કેમ્પ લંબતાલ હતો અને ગંતવ્ય સ્થાન સહસ્ત્ર તાલ હતું.જે રીતે આ ટીમ અઢી ત્રણ વાગ્યે પરત ફરતાં વખતે વરસાદ અને બ્લીઝાર્ડમાં ફસાઇ એ મુજબ એ ટીમ લંબતાલથી સૂરજ ઉગી ગયા પછી આરામથી આઠ-નવ વાગ્યે જ નીકળી હોવી જોઇએ.મોડા નીકળ્યા એ તો ઠીક,પરંતું સહસ્ત્ર તાલ પર પણ જરૂર કરતાં વધુ સમય વ્યતીત કરીને મધ્યાહ્ન સુધીમાં એડવાન્સ્ડ બેઝ કેમ્પ પર પરત આવી જવાના ટ્રેકીંગ નિયમની વિરુધ્ધ જઇને પાછળ આવતી મુશ્કેલીને બિલકુલ નજરઅંદાજ કરી દીધી હશે.કેમકે અઢી–ત્રણ વાગ્યે એ લોકો પરત આવવામાં પણ અર્ધે રસ્તે હતાં,એ વાત માની ના શકાય તેવી રહી છે.વળી સૌથી આઘાતજનક વાત તો એ નીકળી છે કે રેસ્ક્યુ મિશને જ્યારે એ લોકોને બચાવ્યા ત્યારે તે ટ્રેકરો પોતાના કેમ્પથી માત્ર એકાદ કલાકના જ રસ્તે ફસાયેલાં હતાં.આનો સીધો મતલબ એ નીકળે કે વહેલી સવારે નીકળવાથી માંડીને,તાલ પર સમય વ્યતીત કરવાથી માંડીને પરત ફરવાનું શરૂ કરવા સુધીના સમયગાળામાં જો સહેજ સાવધાની રાખી હોત તો એ રહી ગયેલો એક કલાક એમને સમયસર ટેન્ટ સુધી લઇ આવ્યો હોત.
  • સહસ્ત્રતાલ જવાના દિવસે(૩જી જુને) વાતાવરણ ખુશનુમા હોવાના લીધે કદાચ તેઓએ આવો ભયાનક વાતાવરણ પલટો એક્સ્પેક્ટ જ નહીં કર્યો હોય.સવાર ના ફૂલગુલાબી વાતાવરણ ના કારણે શક્ય છે કે મોટાભાગના ટ્રેકરોએ પોતાના નાના બેગપેકમાં ગરમ કપડાં,રેઇનકોટ,ગ્લોવ્ઝ વગેરે લઇ જવાની દરકાર ભાગ્યે જ કરી હશે.નાસ્તા કે અન્ય ખાધાખોરાકી પણ તેમાં ભરી હશે તેવી શક્યતા સાવ નહીંવત છે.તેમના માટે આજે તો સહસ્ત્ર તાલ ”યું ગયે ઔર યું આયે” પ્રકારની બે-ચાર કલાકની નાની ચઢાઇ રહી હશે.અને એ દિવસને લાઇટલી લેવાનો તેમનો અભિગમ આખી ટીમને બહુ જ ભારે પડી ગયો હશે.
  • પહાડો પર ટ્રેકીંગ હોય કે માઉન્ટેનીયરીંગ મિશન,તેનું સંખ્યાબળ ગાઇડો સાથે ગણીને વધી વધીને દસ–બાર લોકોનું હોય છે.માપમાં રહેલા સભ્યોના દળને નેવિગેટ કરવું,મેનેજ કરવું અને રેસ્ક્યુ કરવું સહેજ આસાન રહે છે.એવા સંજોગોમાં બાવીસ લોકોનું દળ એ પહાડોની ટેકનાલિટીમાં તો ઘણું વધારે અનમેનેજેબલ હતું.
  • ટ્રેકર–ગાઇડ રેશિયો પણ અહીં ભાગ ભજવી ગયો.સિરીયસ અલ્પાઇન મિશન જેવાં કે એવરેસ્ટ,અન્નપૂર્ણા,મનાસ્લુ,નંગા પર્બત,K2 જેવા મિશનોમાં 1:1 નો ટ્રેકર–ગાઇડ રેશિયો હોય છે અર્થાત દરેક માઉન્ટેનીયર દીઠ એક ગાઇડ તેની સેવામાં તહેનાત રહે છે.અલ્પાઇન રેન્જથી નીચેના મિશનોમાં અથવાતો અન્ય ટ્રેકીંગ પ્રોગ્રામોમાં આ રેશિયો 3:1 એ આદર્શ ગણી શકાય અર્થાત ત્રણ ટ્રેકર દીઠ એક ગાઇડ મુકવો જોઇએ.KMA ના આ પ્રોગ્રામમાં ઓગણીસ જણાં વચ્ચે ત્રણ ગાઇડ હતાં એ રેશિયો કેટલો પૂઅર અને કેટલો ભયજનક હતો તેની આપ કલ્પના કરી લો.
  • ઉપર ચર્ચેલા બધા જ મુદ્દે બધુ જ બરાબર હોત તો પણ સૌથી ઉપર આવે છે હવામાન.મૌસમના મામલામાં પહાડ “બેવફા પ્રેમી“ છે.તમે કલ્પી પણ ના શકો એટલી હદે ડ્રાસ્ટીક ચેન્જ લાવીને તમને અચંબિત કરી દે છે.માથે તડકો તપતો હોય અને બીજી જ ક્ષણે વરસાદની બુંદાબાંદી શરુ થઇ શકે છે.તમારા રિએક્શન કરતાં પણ ભયાનક ઝડપે પહાડી મૌસમ પોતાનો રૂખ બદલે છે.પહાડ પર બગડેલું હવામાન પાંચ મિનિટમાં પણ સુધરી જાય અથવા તો પાંચ દિવસ પણ લગાડે ! એવા સંજોગોમાં બધી જ વાતે કોઇ પણ ભૂલ ના પણ કરી હોય તો પણ આખરે તો ટ્રેકર–માઉન્ટેનીયરની દરેક ટીમ ઓલમાઇટી ગોડ અને સુપ્રીમ નેચર પાવરના હાથમાં છે.
  • સ્કિઇંગ,સ્નો-બોર્ડીંગ,પેરાસેઇલીંગ,પેરામોટરીંગ જેવી દરેક ઍડવેન્ચર સ્પોર્ટ એકાદ-બે કલાકથી એકાદ દિવસની હોય પણ ટ્રેકર–માઉન્ટેનીયર બે-પાંચ દિવસથી માંડીને દસ-બાર દિવસ સુધી પ્રકૃતિમાતાના ખોળે હોય છે એ દરમિયાન અન્ય સ્પોર્ટની સરખામણીએ આ ટીમને બગડેલા મૌસમનો મિજાજ જોવાના ચાન્સીસ વધુ રહે છે.અને એકવાર મૌસમ બગડે પછી બધું જ અનિશ્ચિત થઇ જાય છે.અને ક્યારેક કોઇક ટીમની માઠી દશા બેઠેલી હોય ત્યારે બધુ જ રામભરોસે થઇ જાય છે,આપણી કોઇ જ કારી ફાવતી નથી.KMA ના સભ્યો પાસે હિંમત,હૌંસલા,અનુભવ બધુ જ હતું પણ તે છતાંયે ઘટ્ટ વ્હાઇટ આઉટ તેમને એક પગલું આગળ ભરવાની પરમિશન આપતો નહોતો.અચાનક વધી ગયેલી ઠંડી,ધોધમાર વરસાદ અને સ્લીપરી ગ્રાઉન્ડ તેમને નીચે ઉતરવામાં બાધારૂપ થઇ બેઠું હતું.કદાચ તેમની જાણ બહાર થયેલી ઘણી બધી નાની-નાની ભૂલોના કારણે તેઓ સૌ ગલત સમય પર ગલત જગ્યાએ હતાં.અને આ અજાણપણે થયેલી નાની ભૂલો તેમને એક મોટા ડિઝાસ્ટર તરફ દોરી ગઇ હતી.
  • આ તારણ અને આકલન વખતે પણ એક ટ્રેકર–માઉન્ટેનીયર તરીકે મારા મનમાં એક ગિલ્ટની ભાવના છે કે મારા તારણમાં કોઇ એકાદ વિગત અસત્ય રહી હોય તો હું એમની સાથે અન્યાય તો નથી કરી રહ્યો અને જો એવું રખેને થયું હોય તો લેખનું સમાપન કરતા પહેલાં એ પ્રકૃતિપ્રેમી,પહાડી દિવંગતોને બે હાથ જોડીને નિર્મળ હ્રદયે માફી પણ માંગી લઉં છું.આજે ફરીથી તેઓના આત્માના કલ્યાણ અને મોક્ષ માટે પ્રાર્થના કરું છું.તેઓ પણ જાણતા હશે કે મારો આશય પ્રમાણિક છે.મારા ગુજરાતી સાહસિકમિત્રોને સાચી રાહ બતાવીને પ્રકૃતિની વધુ નજીક લઇ જવાનો,પ્રકૃતિ તરફ સન્માન પેદા કરવાનો,પ્રકૃતિ તરફ હંમેશા નત-મસ્તક રહીને જ તેમાં વિચરણ કરવાનો.
  • છેલ્લે, પ્રકૃતિને જ સર્વોપરી માનો.તેના સંરક્ષણમાં હંમેશા આગળ રહો. જય પ્રકૄતિમાતા,જય હિંદ,જય ભારત!
* શશિકાંત વાઘેલા.
(માઉન્ટેનીયર અને ટ્રેકર)
( દેશના વિવિધ અખબારોના અહેવાલો અને ન્યુઝ ચેનલોના કવરેજ પરથી માહિતી એકત્ર કરીને આ સિરીઝ ગુજરાતીમાં લખીને ગુજરાતી વાંચકોને માઉન્ટેનીયરીંગ વિષય બાબતે સાચી માહિતી આપવાનો પ્રયાસ છે.ક્યાંક કોઇ સરતચૂક કે માહિતીદોષ રહી જાય તો દરગૂજર કરશો.)
તસવીરોઃ વિવિધ વેબસાઇટ પરથી.
SOURCES :
Times Of India, The Hindu, Deccan Chronicle, Amar Ujala, Indian Express, kmaindia.org, Indiahikes, Outlook india, Hindustan Times,
Lokmattimes,Patrika News & many more News Channel.






શુક્રવાર, 14 જૂન, 2024

SAHASTRA TAAL TRAGEDY 02/03

 

 

SAHASTRA TAAL TRAGEDY

02/03

ચોથી જૂનનો દિવસ ઉગ્યો,સવાર પડી,બપોર પડી અને ક્રમશ: સાંજ પણ પડી ગઈ.વાતાવરણના ભયાનક થપેડાંમાં ભૂખ્યા–તરસ્યા ટ્રેકરોની હાલત બદ થી બદતર થઇ રહી હતી.મૌસમ જરાપણ મચક આપતું નહોતું.બરફવર્ષા અને ઘના કોહરા સતત છવાયેલાં હતા.દિવસભર રહી-રહીને વરસાદી ઝાપટાં પડી જતા હતા.બેરહેમ હવામાને બે દિવસથી પૂરેપૂરો કહેર વર્તાવ્યો હતો.બધા જ ટ્રેકરો આજે પણ સાવ ખુલ્લા આકાશ નીચે ખડકની ઓથે જીવવા માટે ઝઝુમી રહ્યા હતાં.

ટીમના સૌથી અનુભવી અને સૌથી બુઝુર્ગ મહિલા એવા આશા સુધાકર(71) પહાડ પર જ પ્રકૃતિના ખોળામાં સદા માટે લીન થઇ ગયા.આશાબહેનના પતિ એસ.સુધાકર મજબૂત મનોબળ સાથે બચી ગયા હતા.પોતાની પત્ની સુજાતા મુંગરવારી (52) ને નજર સામે મૃત્યુ પામેલી જોઇને તેમના પતિ વિનાયક મુંગરવારી (55) પણ હિંમત હારી ગયા અને બેરહેમ,કાતિલ ઠંડી સામે જીંક ના ઝીલી શક્યા અને વહેલી સવારે તેઓ પણ પત્નીની રાહ પર સાથ આપવા અગમના રસ્તે નીકળી ગયા.

આજે મદદ મળવાની આશામાં રાહ જોઇને ખડકની ઓઠે બેસી રહેલી ટ્રેકર ટીમ માંથી બીજા ચાર ટ્રેકરો ભયાનક ઠંડી, ઓક્સીજનની કમી અને હાઇપોથર્મીઆ થી તડપી-તડપીને અન્ય પાંચ ટ્રેકરો પણ મોતની ગોદમાં સમાઇ ગયા.આ સાથે ઠંડા પહાડોની બર્ફીલી સતહ પર નવ જિંદગીઓ ઠરી ગઇ હતી અને તેમની બેજાન લાશો પડી હતી. અને બાજુમાં જ બેઠા હતા અતિશય ડરી ગયેલા ભૂખ્યા-તરસ્યા સાથી ટ્રેકરો.

સાંજ પડતા બગડેલા હવામાનનું જોર થોડુંક ઓછું થયુ કે તરત ટીમની સાથે રહેલો ગાઇડ વરસતા વરસાદમાં થોડે દૂર જઈને સિગ્નલ બરાબર પકડાય તેવી પહાડી રિજ પર પહોંચ્યોં અને સિગ્નલ મળતાં સમગ્ર ઘટના પોતાના શેઠ એટલેકે હિમાલયન વ્યુ ટ્રેકીંગ એજન્સીના માલિકને જણાવી અને આ વાતની જાણ થતાં માલિક સફાળો ચમક્યો અને જામતા અંધારામાં તેણે પોલીસને જાણ કરી અને ગઢવાલ માઉન્ટેનીયરીંગ એસોસિએશનના હોદ્દેદારોને પણ જાણ કરી.પછી પોતે પણ પોલીસ સાથે ભટવાડી ગામ તરફ ગાડી લઇને દોડ્યો.

એજન્સી અને પોલીસે સાથે મળીને પોલીસ જવાનોની અને સિલ્લાં ગામના અમુક ખડતલ યુવાનોની એક ટીમ બનાવી કે જેઓ સહસ્ત્રતાલના રસ્તે ગાઇડ અને પોર્ટરના કામ નિયમિતપણે કરતા હતા.ગામના યુવાનો માટે અંધારામાં પણ પહાડી રસ્તાની સારી સૂજબૂજ હતી.

આ તરફ ગઢવાલ માઉન્ટેનીયરીંગ એસો.ના હોદ્દેદારોને પરીસ્થિતીની ગંભીરતાનો અંદાજ આવી ગયો હતો એટલે તેમણે પોલીસ અને સરકારી તંત્રને સજાગ કરી દીધું.સરકારી મહેકમામાં તો જાણે હડકંપ મચી ગયો કેમકે આ વર્ષે ઉત્તરાખંડની સરકાર આમેય ચારધામ યાત્રામાં અવિરત ધસારાને કારણે ખાડે ગયેલાં વ્યવસ્થાપન માટે મીડિયાની તીખી નૌંક પર હતી.તેમાં એક ઓર સવાલીયા નિશાન માટે તે હરગીઝ તૈયાર નહોતી.સરકારે પોતે જ કર્ણાટક સરકાર ને આ બાબતે જાણ કરી.કેન્દ્રિય ગૃહવિભાગ અને AIR FORCE સાથે સંકલન કરી તાત્કાલિક રેસ્ક્યુ મિશન શરૂ કરવાની પેરવી કરી.રાજ્યના પોતાના આપદા પ્રબંધન (SDRF) ને તૈયાર કરી દીધું.તેમણે પોલીસના આલા અધિકારીઓ,વન વિભાગ,ITBP,AIR FORCE,IMF (Indian Mountaineering Foundation), આપદા પ્રબંધન વિભાગ સાથે સંકળાયેલા રેસ્ક્યુ એક્સપર્ટ્સ જવાનો એમ લગભગ તમામ શક્ય વિભાગને ખડે પગે કરી દીધા.

 આ તરફ રાતના ઘેરાતા અંધકારમાં કામે લાગી ગયેલાં સિલ્લાં ગામના જવાનો અને પોલીસની સ્થાનિક બચાવ ટુકડી કોખલી ટોપ સુધી પણ ના જઇ શકી કારણ કે ત્યાં હજુ પણ ઘના કૌહરાની સાથે ભયંકર સ્નો ફોલ ચાલુ હતો.અંધારાના કારણે સ્થિતિ ભયાવહ હતી.તેથી ટીમ પણ અર્ધીરાત્રે લંબતાલના ટેન્ટમાં ­­­પરત ફરી.

ટ્રેકરોની ટીમ હજુ પણ પહાડો પર જીવન–મરણના ઝોલાં ખાઇ રહી હતી.એક-એક મિનીટ તેમના માટે ક્યારે મોત લઇને આવશે તે કહેવું મુશ્કેલ હતું.પલળેલા,ભૂખ્યા અને ખૂલ્લા આકાશ નીચે ઠંડીથી ઠિઠુરતા શરીરે આવા પ્રચંડ હવામાનનો સામનો કરવો પ્રતિક્ષણ દુષ્કર થતી જતી બાબત હતી.અને ચોથી જૂનનો દિવસ આમ પૂરો થયો

પાંચમી જૂનની સવાર પડી અને આજનો દિવસ ઘણી બધી એજન્સીઓના સંકલન થી રેસ્ક્યુનું એક મહામિશન શરૂ થવાનું હતું.સવારનું વાતાવરણ થોડુંક સહ્ય બનતા ટ્રેકરો સાથે રહેલા એક ગાઇડે ઘટનાસ્થળથી થોડેક દૂર પહાડની ધાર પર જઇને મોબાઇલના સિગ્નલ મેળવવાની કોશિશ કરી અને પોતાની એજન્સીનો સંપર્ક કરીને પૂરો ઘટનાક્રમ જણાવીને તાત્કાલિક મદદ મોકલવાનો આગ્રહ કર્યો અને તરતજ SDRF,પોલીસ અને સિલ્લાં ગામના જવાનોની ટીમ બચાવના સાધનો,ખોરાક-પાણી લઇને ઉપરની તરફ પહાડો તરફ નીકળી પડી.

બચાવ ટીમ ટ્રેકરો પાસે પહોંચી ત્યારે નવ લાશોની વચ્ચે ઉંડી ઉતરી ગયેલી લાગણી શૂન્ય આંખો અને ડઘાઇ ગયેલા ચહેરા સાથે સૌ ગહેરા માનસિક આઘાતમાં હતાં.ગઇરાત્રે તેમના પર વીતેલી કાળરાત્રિનો ખૌફ તેમના ચહેરા પર જાણે સ્થિર થઇ ગયો હતો.ટીમે તેમને ખોરાક-પાણીની સાથે આશ્વાસન પણ આપ્યું.

પોલીસ અને SDRF એ પોતાની સાથેના વૉકી-ટોકી અને સેટેલાઇટ ફોનથી નીચેની બચાવ ટીમો જે હવે મહામિશન માટે કમર કસી રહી હતી તે સૌને આ દુર્ઘટના સ્થળના GPS કોઓર્ડીનેટ્સ આપ્યા અને ટ્રેકરોની હાલત અને મૃત્યુ પામેલા સદસ્યો વિશે માહિતી ગ્રાઉન્ડ કંટ્રોલ રૂમને આપી.જે બે ટ્રેકરો ચાલીને નીચે કેમ્પસાઇટ પર જવા સમર્થ હતા અને સંમતિ જતાવી તે બે ટ્રેકરોને લઇને બચાવ ટીમ લંબતાલ માટે નીકળી ગઇ.

દહેરાદૂનના સહસ્ત્રધારા હેલીપેડ પરથી ઉડેલું એક પ્રાઇવેટ ચોપર,ઇન્ડીયન એરફોર્સના બે ચિતા હેલીકોપ્ટરો સાથે એરિયલ રેસ્ક્યુ અને SDRF,વન વિભાગ,પોલીસ અને અન્ય રેસ્ક્યુ એક્સપર્ટ્સ જમીની સ્તરથી રેસ્ક્યુ (Ground Rescue) માટે કામે લાગી ગયા.MI-17 હેલીકોપ્ટર સાથે એક ઓર રેસ્ક્યુ ટીમ સ્ટેન્ડ-બાય ટીમ તરીકે હેલીપેડ પર હાજર રહી.

જે જ્ગ્યા એ દુર્ઘટના ઘટી હતી ત્યાં હેલિકોપ્ટર ને લેન્ડ કરવા માટે સમતલ જમીન પણ દૂર સુધી નહોતી.પહાડી ભૌગોલીક વિષમતા અને દુષ્કર આબોહવાને જોતાં ઓછા વજનવાળા,ઝડપી ઉડી શકે તેવા એડવાન્સ્ડ લાઇટવેઇટ ચોપર એવા ચિતા હેલીકોપ્ટરને ડિપ્લૉય કરવામાં આવ્યા હતા.દુર્ઘટનાસ્થળની સતત બર્ફબારીથી છવાયેલી તાજા સ્નોની સફેદ,સોફ્ટ સતહ જોતાં આવા સંજોગોમાં હેલી ને લેન્ડ કરાવવું,ઢીંચણ સુધી ખૂંપી જતા બરફની અંદર ચાલીને ટ્રેકરોને એક પછી એક બચાવવા એ ઘણુંજ મુશ્કેલીભર્યુ અને સમયનો ભોગ માંગી લે તેવું બચાવકાર્ય હતું.બીજા દિવસે પણ બર્ફબારીતો ચાલું જ હતી.જે બચાવકાર્યને ખાસ્સી પ્રભાવિત કરી રહી હતી.આખા દિવસના હેલિકોપ્ટરોના આંટાફેરા માં પાંચ ડેડ બોડી અને ત્રણ ટ્રેકરોને લઇને આવ્યા બાદ પહાડો પર વળી પાછું વાતાવરણ બગડતા એર રેસ્ક્યુ આજ માટે બિલકુલ નિલંબીત કરવું પડ્યું.પાંચમી જૂન નો દિવસ પણ આમ પૂરો થયો.  

ભારતીય વાયુસેનાના ચોપરો દ્વારા સૌ પ્રથમ જે પાંચ શબ લાવવામાં આવ્યા તેઓની વિગત. છે.

આશા સુધાકર (71)

સિંધુ વાકેલન (44)

ચિત્રા પ્રણીત (48)

સુજાતા મુંગરવારી (52) અને તેમના પતિ વિનાયક મુંગરવારી (55)

 

છઠ્ઠી જુને વાતાવરણ સરખું થતાં વાયુદળના ચોપરોએ બાકી રહેલું રેસ્ક્યુ મિશન પુરૂં કરવા ફરીથી પહાડો  તરફ ઉડાન ભરી.આજે બાકીના જે મૃત શરીરો હતાં તે સતત ચાલેલાં સ્નોફોલના કારણે પૂરેપૂરા બર્ફની સફેદ,ઠંડી સતહ નીચે દબાઇ ગયાં હતાં તેમના પરથી બરફ હટાવીને એ શરીર કાઢવા ઘણું જ વિકટ કામ હતું. ખૂબ લાંબા સમયની ધીરજભરી મહેનતથી એ શરીરો પ્રાપ્ત થયા.આજે છઠ્ઠી જૂને બાકી રહી ગયેલાં જીવિત ટ્રેકરો અને બાકીના ચાર મૃત શરીરોને પરત લાવ્યા.

અને આમ આ મહા રેસ્ક્યુ મિશન પુરૂં થયું.બધી એજન્સીઓના સંકલનથી આ કઠીન કામ પૂર્ણ થયું.કુલ ૧૩ જીવિત ટ્રેકરો પહાડો પરથી નીચે આવ્યા અને ૯ પ્રકૃતિપ્રેમીઓ જે પહાડોની ગોદમાં સમાઇ ગયાં તેમના પાર્થિવ શરીરો નીચે આવ્યા.  

બીજા રાઉન્ડમાં જે ચાર શબ નીચે લાવવામાં આવ્યા તેઓ આ મુજબ હતા.

અનિતા રંગપ્પા (60)

પદ્મિની હેગડે (34)

વેંકટેશ પ્રસાદ (53)

પદ્મનાભન ક્રિશ્નમૂર્તિ (50)

આ નવ ડેડબોડીઓને સડક માર્ગે દહેરાદૂન હોસ્પિટલ મોકલવામાં આવી જ્યા તેમનું પોસ્ટમોર્ટમ કરાવાયું. અને બાકીના જીવિત ટ્રેકરોને હવાઇ માર્ગે દિલ્હી અને ત્યાંથી બેંગલોર પહોંચાડવાની વ્યવસ્થા કરાવાઇ.

ઉત્સાહ અને ઉમંગથી થનગનતા શરીરે પહાડોની દિશામાં જવા ઘેરથી નીકળેલાં એ સાહસિકોના શરીરો સાવ અચેતન થઇ ને,ઠંડા પડીને,લાકડાના કોફીનમાં પેક થઇને સ્વજનોના હાથમાં પાછા આવે ત્યારે સાહસિકો એ ચઢેલો એ પહાડ સ્વજનોની જિંદગી પર આઘાત અને બોજ બનીને તૂટી પડતો હોય છે.અને એ ભાર,એ ચીસ,એ ટીસ,એ પારાવાર વેદના બિલકુલ અકથ્ય અને અસહ્ય હોય છે.  

 (આ શ્રુંખલાના ત્રીજા ભાગમાં પહાડો અને વાતાવરણની અનિશ્ચિતતા વિશે જાણી શકશો.ટ્રેકીંગ અને માઉન્ટેનીયરીંગની ઝીણાં માં ઝીણી વિગતો અને ચોકસાઇ વિશે લખવા બેસીએ તો પાને-પાના ભરાય એટલું લખી શકાય પરંતું મુખ્ય મુદ્દાઓ બાબતે આપને માહિતી મળે એવી વાતો તો જરૂર લઇ આવીશ) 




* શશિકાંત વાઘેલા.

(માઉન્ટેનીયર અને ટ્રેકર)

( દેશના વિવિધ અખબારોના અહેવાલો અને ન્યુઝ ચેનલોના કવરેજ પરથી માહિતી એકત્ર કરીને સિરીઝ ગુજરાતીમાં લખીને ગુજરાતી વાંચકોને માઉન્ટેનીયરીંગ વિષય બાબતે સાચી માહિતી આપવાનો પ્રયાસ છે.ક્યાંક કોઇ સરતચૂક કે માહિતીદોષ રહી જાય તો દરગૂજર કરશો.)

તસવીરોઃ વિવિધ વેબસાઇટ પરથી.

SOURCES :

Times Of India, The Hindu, Deccan Chronicle, Amar Ujala, Indian Express, kmaindia.org, Indiahikes, Outlook india, Hindustan Times,

Lokmattimes,Patrika News & many more News Channel.

 

#sahastratal #tragedy #kma #karnatak #uttarakhand #trekking

#blizzard #snowfall #snowfall

બુધવાર, 12 જૂન, 2024

SAHASTRA TAAL TRAGEDY 01/03

 SAHASTRA TAAL TRAGEDY

01/03
ઉચ્ચ હિમાલયના બર્ફમઢ્યા ઉત્તુંગ શિખરો જનમાનસને હંમેશા આકર્ષતા રહ્યા છે અને સાહસિકોને ત્યાં ટ્રેકિંગ કરવા મજબૂર કરતા રહ્યા છે.ત્યાંનું જનજીવન,હવા-પાણી,લીલીછમ વનરાજી,પહાડોની કરાડોમાંથી વહેતા ઝરણાં,રંગબેરંગી પક્ષીઓ,વહેતા પવનની સાથે સરસ મજાની ખીલેલી ધૂપ પ્રવાસીઓને પોતાના તરફ કાયમ આકર્ષિત કરતી રહે છે.
પણ પ્રકૃતિનું આ સુંદર અને સૌમ્ય રૂપ અચાનક ક્યારે વિકરાળ અને વિનાશક બની જશે તેની કોઇને પણ કલ્પના નથી હોતી.પળવારમાં પ્રકૃતિ તમને બિલકુલ અસહાય અને અનિશ્ચિત બનાવી દે છે.અને એનો સાક્ષાત અનુભવ કર્યો કર્ણાટકના એક ટ્રેકિંગ દલે.ભા્રતીય પર્વતારોહણના ક્ષેત્રે વર્ષો સુધી ભૂલી ના શકાય એવી ભયાનક દુર્ઘટના ઘટી આ ટીમ સાથે.બહુ મોટી કિંમત ચુકવી આ લોકોએ.
પહાડો પ્રત્યે જબરદસ્ત આકર્ષણ ધરાવતો આસુરી-ચાહક અને ઢીટ પહાડપ્રેમી હોવા છતા હું મારા બ્લોગમાં અને મારા લખાણોમાં હંમેશા કહેતો આવ્યો છું કે પહાડો તમને જાનથી મારી નાંખવાના હજારો કારણો પોતાની અંદર દબાવીને બેઠા હોય છે.એના નિયમો અને એના મિજાજને અનુરૂપ વર્તવામાં એક નાની-સરખી ભૂલ કરી કે તરત જ,ત્યાં જ તમારો ખાત્મો! પહાડો તમને તમારી ભૂલ માટે માફ કરતા નથી. હવામાન અને મૌસમના મામલે પહાડો હંમેશા હરફન મૌલા હોય છે.સતત પોતાની ધૂનમાં અને પોતાની જ મસ્તીમાં મસ્ત-કલંદર રહેતા અઘોરી જેવા હોય છે પહાડો.
આગળનો લેખ વાંચતા પહેલા એક વિનંતી છે કે અહીં રજુ થતા એક્-એક આંકડાંને અને અન્ય વિગતોને ચીવટથી વાંચીને યાદ રાખવાનો પ્રયત્ન કરજો કે જેથી આ ભયાનક દુર્ઘટનાનો મસમોટો લાંબો અધ્યાય સમજવામાં આસાની રહે.
કર્ણાટક માઉન્ટેનીયરીંગ એસોસિએશન (KMA) તરફથી આયોજિત ટ્રેકિંગ દલ ઉત્તરાખંડમાં ઉત્તરકાશી-ટિહરી સીમા પર સ્થિત સહસ્ત્રતાલ (અલ્ટિટ્યુડ- ૧૫૦૦૦ ફૂટ)નામનો પ્રખ્યાત ટ્રેક કરવા નીકળ્યા.બેંગલોરથી રવાના થયેલી આ ટીમમાં ૧૮ કર્ણાટકી અને ૧ મહારાષ્ટ્રીઅન એમ કુલ ૧૯ ટ્રેકર સામેલ હતા.ઉત્તરકાશી સ્થિત માનેરી ગામની હિમાલયન વ્યુ નામની ટ્રેકિંગ એજન્સી એમને સ્થાનિક ગાઇડ અને લોજિસ્ટીક સપોર્ટ પૂરો પાડવાની હતી. ટ્રેકિંગ સ્થળે પહોંચ્યા પછી ૩ સ્થાનિક ગાઇડ જોડાતાં એમનું સંખ્યાબળ કુલ બાવીસ વ્યક્તિઓનું થયું.મલ્લાં-સિલ્લાં ગામથી આ દળ ૨૯ મે ના રોજ પોતાના અભિયાન માટે રવાના થયું.પહાડોમાં ૩૫ કિમી નો આ હાઇ–અલ્ટીટ્યુડ ટ્રેક કુલ સાતથી નવ દિવસનો હોય છે.આ દળ ૨૯ તારીખે નીકળીને સાતમી જુને પરત આવવાનું હતું.મલ્લાં–સિલ્લાં ગામથી નીકળીને કુશ્ કલ્યાણ,ક્યાર્કી બુગ્યાલ,લંબતાલ થઇને તેઓ સૌ સહસ્ત્રતાલ પહોંચવાના હતા.આખા ટ્રેક રૂટની દિવસો સુધીની દડમજલ કાપીને બીજી જૂને આ ગૃપ લંબતાલ પાસે કોખલી ટોપ બેઝકેમ્પ પહોંચ્યું હતું.બસ હવે બીજા જ દિવસે તેમને સૌને સુંદરતમ સહસ્ત્રતાલના દર્શન થવાના હતાં.
KMA આયોજીત આ ટ્રેકીંગ ટીમમાં બધાજ ટ્રેકરો ખૂબ જ અનુભવી હતા. KMA ના જોઇન્ટ સેક્રેટરી એસ.સુધાકર ખુદ આ પ્રોગ્રામના કોઓર્ડીનેટર હતા.તેઓ તેમની પત્ની આશા સુધાકર (71) સાથે આ ટીમને લીડ કરી રહ્યા હતા.34 થી 71 વર્ષની આયુ ધરાવતા સૌ ઓગણીસ જણાં આના પહેલા ઘણાં હિમાલયન અને વિદેશી ટ્રેક કરી ચુક્યા હોય તેવા અનુભવી સાહસિકો હતા.ખુદ આશા સુધાકર ચાલીસથી વધુ વર્ષોમાં સો કરતા વધુ ટ્રેકીંગ કરી ચુકેલા અનુભવી મહિલા હતા.
૩જી જૂનનો દિવસ ઉગ્યો.સૌ ટ્રેકર સહસ્ત્રતાલ જવા માટે ઉત્સાહ અને ઉમંગથી થનગનતા હતાં.તેમને લેશમાત્ર અંદાજ નહોતો કે નિયતીએ આજે તેમના સૌના માટે કેવો કારસો ઘડ્યો છે.સહસ્ત્રતાલ જોઇને પોતાની જાતને બડભાગી માનનારા એ સૌ માટે આજનો દિવસ કેટલો બદનસીબ રહેવાનો છે એની કોઇને ખબર નહોતી.
સરસામાન ઉઠાવીને આજે ક્યાંય આગલી કેમ્પસાઇટ પર પહોંચવાનું નહોતું. આજે તો બસ સહસ્ત્રતાલ જઇને પરત લંબતાલ ના જ કેમ્પમાં આવી જવાનું હોવાથી સૌ એ પોતાના સરસામાન વાળા ભારે રક્સેક ટેન્ટમાં જ છોડ્યાં.પહાડ પર સવાર થી જ સરસ ધૂપ ખીલી હોવાથી સૌએ પોતાના હેવી જેકેટ્સ અને ઠંડીથી રક્ષણ કરવાવાળા અન્ય ભારે કપડાં ટેન્ટમાં જ છોડ્યા કેમકે બપોરે બે-ત્રણ વાગ્યા સુધીમાંતો લંબતાલ કેમ્પ પર પરત આવી જવાની સૌની ધારણાં હતી.
સરસ ગુનગુની ધૂપની મજા લેતા,પ્રાકૃતિક દ્રશ્યોને કેમેરામાં કંડારતા સૌ ખૂબ જ ખૂશ હતા.ત્રણેક કલાકની ચઢાઇ પછી તે સૌ સહસ્ત્રતાલ પહોંચ્યા.પહાડ પર પંદરેક હજાર ફૂટની ઉંચાઇ પર આવેલા સાફ પાણીના આ સુંદર,સ્વચ્છ તળાવને જોઇને સૌએ પ્રભુનો પાડ માન્યો અને આસપાસના દ્રશ્યો નિહાળતા તેમણે ત્યાં ખાસ્સો સમય ગાળ્યો.કોઇને ત્યાંથી પરત ફરવાની ઇચ્છા નહોતી થતી અને પ્રકૃતિમાં જાણે તેઓ સૌ લીન થઇ ગયા.એકાદ વાગ્યે તેમણે સૌએ પાછા ફરવાનું વિચાર્યુ અને ધીમે-ધીમે પહાડ પરથી ઉતરાણ શરૂ કર્યું.બે-અઢી કલાકમાં તો તેઓ પોતાની કેમ્પ સાઇટ પર પહોંચી જવાના હતા.
પણ તે સૌની સાથે નિયતીએ ઘડેલો કારસો પ્રગટ થવાનો સમય આવી ગયો.બપોરે અઢી વાગ્યે અચાનક વાદળોના ધાડા કોણ જાણે ક્યાંથી દોડી આવ્યા અને ચમકતી ધૂપ વાદળોની ઓઠે છુપાઇ ગઇ.સૂરજ અદ્રશ્ય થતા વાતાવરણ માં અચાનક ઠંડી શરૂ થઇ ગઇ.ઠંડો પવન વહેવાનો શરૂ થઇ ગયો જેથી ઠંડીનો કાતિલ ચમકારો વ્યાપી ગયો.ઉચ્ચ હિમાલય ક્ષેત્રમાં પલક ઝપકાવતા માત્રમાં વાતાવરણમાં આવી જતો આવો ડ્રાસ્ટીક ફેરફાર લગભગ દરેક ટ્રેકરોએ અનુભવ્યો જ હોય છે.વાતાવરણમાં આવેલ આવા ત્વરિત બદલાવથી અનુભવી ટ્રેકરોએ પહાડ ઉતરવાની ઝડપ વધારી દીધી.પણ સીધી તીખી ઢલાનમાં ઉતરવું પણ જોખમી હોવાથી એક હદથી વધુ ઝડપ કરી શકવા સૌ અસમર્થ હતા.હિમાલય ક્ષેત્રમાં બાર હજાર ફૂટથી ઉપર વૃક્ષો હોતા નથી,ત્યાં ટ્રી-લાઇન ખતમ થઇને આલ્પાઇન રેન્જ શરૂ થઇ જતી હોય છે.આ ટ્રેકરો ટ્રી-લાઇનથી પણ ઘણાં ઉપર હતા તેથી તેઓને વૃક્ષોનું ઓઠું પણ મળી શકે તેવું ત્યાં શક્ય નહોતું.
ઠંડી અને સૂસવાટાભર્યા તેજ પવનથી પોતાની જાતને માંડ સંભાળતા ટ્રેકરો પર આ તો મુસીબત ની હજુ શરૂઆત હતી.થોડીજ વારમાં વાદળો નીચે ઉતરી આવ્યા અને પહાડ પર ઘના કૌહરા છવાઇ ગયો.એટલું બધું ગાઢ ધુમ્મસ થઇ ગયું કે એકાદ ફૂટ આગળનું પણ માંડ દેખાય.વિઝીબિલીટી એકદમ નીલ થઇ જતા બધાજ ટ્રેકરો માં હવે ચિંતા પેઠી.બધાએ માંડ–માંડ પોતાની હિંમત જાળવી રાખી.ઠંડીનો પારો સડસડાટ નીચે ઉતરતો જતો હતો અને ટ્રેકરો પૂરતા ગરમ કપડાંમાં ના હોઇ થથરવા લાગ્યા.આકાશમાંથી કાળદેવતા જાણે અટ્ટહાસ્ય કરતા હોય એમ વરસાદ ચાલું થઇ ગયો.અને પછી તરત જ ઓલા વરસવા લાગ્યા.હવે ટ્રેકરો રીતસરના બઘવાઇ ગયા કેમકે વરસાદથી અને ઉપરથી પડતા ઓલાથી બચવા માટે તેમની પાસે કોઇજ આડશ કે ઓઠું એ પહાડ પર નહોતું.સંપૂર્ણ વ્હાઇટ-આઉટમાં તેઓ આમ થી તેમ વધુ મૂવમેન્ટ પણ કરી શકે તેવી સ્થિતી રહી નહોતી.આમ ને આમ રઘવાટભરી પરીસ્થિતીમાં તેઓ મૂળ રસ્તાથી ઘણે જ આડે રસ્તે ફંટાઇ ગયા.
ધોધમાર વરસાદ,શરીર પર બરછી ફરતી હોય તેવો તેજ સૂસવતો પવન,હાડ ગાળી નાંખે તેવી કાતિલ ઠંડી,સફેદ અંધકાર જેવો વ્હાઇટ આઉટ,સ્નો-ફોલની બૌછાર,ચીકણી થઇ ગયેલી ઢલાનવાળી જમીન…બધા જ ટ્રેકરો ઘાંઘા થઇ ગયા. અને એક મોટા ખડકની આડશ મળી ત્યાં બધા ઠુંઠવાતા બેસી ગયા.આ ખડક એક આડશ માત્ર હતો.છત નહોતો કે તેમને વરસાદ અને ઓલાથી બચાવી શકે.ખડકે માત્ર તેમને વહેતા સૂસવાતા પવનથી બચાવ્યા પણ માથેથી ટપકતા વરસાદ થી બધા જ ટ્રેકરો ભીના શરીરે કપડેથી લથપથ હતા.ચાર કલાક આ તોફાન ચાલ્યું.અને જામી ગયેલાં ઠાર માં દિવસ પણ ડૂબી ગયો.અને અંધારાના ઓળા ઉતરી આવ્યા.
ટ્રેકરોએ સવારના નાસ્તા સિવાય કશુંજ ખાધુ નહોતું.બપોરનું લંચ તેમણે કેમ્પસાઇટ પર પાછા ફરીને કરવાના હતા.પોતાનો બધોજ સામાન અને ગરમ કપડાં ટેન્ટમાં રહી ગયા હતા.ઉપર જ્યાં ફસાયા હતા ત્યાં મોબાઇલ સિગ્નલ પણ મળતા નહોતાં.ટ્રેકરોમાંથી અમુકની પાસે નાસ્તાના ડબ્બા હતા પણ તે ખોલવા સુધ્ધાની હિંમત બચી નહોતી.કોઇના ખિસ્સામાં થોડાક ડ્રાયફ્રુટ હતા તો તે પલળેલા ડ્રાયફ્રુટ વહેંચીને ખાધા.પહાડ પર ઢળેલી રાત પોતાના સ્વભાવાનુસાર અધૂરામાં પુરું વધુ ઠાર લઇને આવી.પલળેલાં ટ્રેકરોના શરીરો વધુ પડતી ઠંડીના કારણે હવે ગાડીના રેડિયેટરની જેમ ધણધણવા લાગ્યા.અને હાઇપોથર્મીઆની અસર હેઠળ આવી ગયા.બધા ટ્રેકરોની હાલત એકસરખી હતી.કોણ કોને હિંમત આપે અને કોણ કોને બચાવે?
જેમ રાત વીતતી ગઇ એમ પરીસ્થિતી ભયાનક બનતી ગઇ.અને આખરે ચાર ટ્રેકરોના શરીર સદાને માટે ઠંડા પડી ગયા.અને તે ચારેય જણ મહિલાઓ હતી.ટ્રેકિંગમાં આવેલાં સાથી ટ્રેકરો પોતાના ગૃપની ચાર મહિલાઓને પોતાની નજર સમક્ષ ઠરીને લાશ બની ગયેલી જોઇને હકબક થઇ ગયા.
પહાડ તમારી ભૂલો માટે તમને કદી માફ કરતો નથી.એ તમને પોતાના ખોળામાં રમાડે છે જરૂર,પણ તેના નિયમ વિરુદ્ધ એક ખોટી ભૂલ કરી કે તમને મારવાના હજાર કારણોમાં થી તમારી ભૂલ માટેનું લાગુ પડતું કારણ એપ્લાય થઇ જાય છે.કડક સ્વભાવનો જોગી છે આ.
કર્ણાટકની ટીમ પર યમરાજાનું અટ્ટહાસ્ય કાંઇ આટલે થી અટકવાનું નહોતું.હજુતો ઘણો ઘટનાક્રમ ઘટવાનો હતો.

* શશિકાંત વાઘેલા.
(માઉન્ટેનીયર અને ટ્રેકર)
( દેશના વિવિધ અખબારોના અહેવાલો અને ન્યુઝ ચેનલોના કવરેજ પરથી માહિતી એકત્ર કરીને આ સિરીઝ ગુજરાતીમાં લખીને ગુજરાતી વાંચકોને માઉન્ટેનીયરીંગ વિષય બાબતે સાચી માહિતી આપવાનો પ્રયાસ છે.ક્યાંક કોઇ સરતચૂક કે માહિતીદોષ રહી જાય તો દરગૂજર કરશો.)
તસવીરોઃ વિવિધ વેબસાઇટ પરથી.
SOURCES :
Times Of India, The Hindu, Deccan Chronicle, Amar Ujala, Indian Express, kmaindia.org, Indiahikes, Outlook india, Hindustan Times,
Lokmattimes,Patrika News & many more News Channel.

#sahastratal #tragedy #kma #karnatak #uttarakhand #trekking
#blizzard #snowfall #snowfall