મંગળવાર, 13 ઑગસ્ટ, 2019

MAN V/S WILD ( Bear Grylls with P.M Shri Narendra Modi)




ભારતિય હોવાના નાતે એ વાતની તો ખૂશી હોય જ કે ભારતના પ્રધાનમંત્રી નરેન્દ્ર મોદી “મેન વર્સીસ વાઇલ્ડ” નામના જગપ્રસિદ્ધ શૉ મા બેર ગ્રિલ્સ સાથે આવે.હંમેશા નવું વિચારતા,નિતનવા પ્રયોગો કરતા શ્રી મોદીએ આ શૉ મા ભાગ લઇને એક નવાજ પરિમાણના દર્શન કરાવ્યા.ભૂતપૂર્વ યુ.એસ પ્રેસિડેન્ટ બરાક ઓબામા પણ આ શૉ નો હિસ્સો રહી ચૂક્યા છે.અને એ જ તર્જ પર આપણા પી.એમ. પણ આ શૉ મા આવીને દુનિયાભરમા આકર્ષણનું કેન્દ્ર બની ગયા.
પણ તટસ્થતાથી જોઇએ તો આ આખો એપિસોડ ધાર્યા કરતા ખૂબ મોળો અને ફિક્કો રહ્યો.નમક કમ હતું આખા એપિસોડમાં...જાણે મસાલા નાંખ્યા વગરની સાદી જૈન થાળી જમતા હોય તેવો રંજ રહ્યો.સાહસનો એપિસોડ સાવ આવો ફિક્કોફસ્સ હોય એ તો કેમ ચાલે ? જરાય થ્રિલ નહી અને જરાય ગુઝ-બમ્પ્સ નહી.ઐસા તો ના સોચા થા ! માના કી મોદીજી ભાગી-દોડી ના શકે,અન્ય સાહસિક પ્રવ્રુત્તિઓ ના કરી શકે પણ એમની ઉંમર અને ડિગ્નિટીને ધ્યાનમાં લઇને પણ આ આખો એપિસોડ વધારે રોચક બની શકે તેવી રીતે ડિઝાઇન કરી શકાયો હોત,પણ શાયદ ક્રિએટિવ ટીમ એ કરી ના શકી.જંગલમા તફરિહ કરતા-કરતા ઇન્ટરવ્યુ લેવાતો હોય તેવું જ લાગ્યુ.
બેર ગ્રિલ્સ એના દરેક એપિસોડમા શ્વાસ થંભાવી દે તે રીતે ફિલ્ડ માં એન્ટ્રી લેતો હોય છે અને આપણે તેને એ જ રીતે જોવા ટેવાયેલાં છીએ ત્યારે તેણે આ એપિસોડ માં જીમ કોર્બેટ ના હેલીપેડ પર જે સાદી રીતે એન્ટ્રી મારી ત્યાંજ મારા તો પૈસા પડી ગયા.(સાહસ ગણવું હોય તો એટલું કહી શકાય કે જેવું હેલિકોપ્ટર લૅન્ડ થયું ત્યારે તરતજ દરવાજો ખોલીને ચાલુ રૉટર બ્લેડથી બચતો એ કેમેરા તરફ આવી ગયો...શાબ્બાસ ! )
એ તો પોતાના નિયત સ્થાન પર આવી ગયો પણ Modi ની સવારી બે કલ્લાક Modi પડી.બન્ને જણાં સમયપાલનના ચુસ્ત હિમાયતી હોવા છતા કેમ આવું થયું એ સંશોધનનો વિષય છે.આ બે કલાકના વિલંબ દરમિયાન બેર કહેતો હતો કે “મોડું થઇ રહ્યું છે,વરસાદ શરૂ થઇ ગયો છે અને ઠંડી પણ વધી ગઇ છે,મને પી.એમ.મોદીની ચિંતા થઇ રહી છે.” ત્યારે સહજ હસવું આવી ગયું કે બેર..ભઇલા....અમને તો તારી ચિંતા થઇ રહી છે કે એપિસોડ ના અંત સુધીમા મોદી “ભાજપ સદસ્યતા અભિયાન-૨૦૧૯” અંતર્ગત તને ભાજપની પ્રાથમિક સદસ્યતા ના અપાવી દે ! ! !
બે-ત્રણ વખત બેરએ મોદીને તેમના ડર વિશે પૂછ્યું પણ સાહેબે તો એ સવાલને દર વખતે સિફતતાથી ઉડાવી દીધો.પ્રકૃતિની વાતમાં ઘણીવાર મોદીજી બેરને પણ ગાંઠયા વગર વધુ જ્ઞાન પ્રદર્શિત કરવાના પ્રયત્ન મા દેખાયા.ઘણીવાર તો એની એ જ જૂની પુરાની ક્લીશૅ વાતો જે આપણે સૌ એક લાખ ચાલીસ હજાર આઠસો ને છપ્પન વખત સાંભળી ચૂક્યા છીએ તે વડનગર, ચા ની કિટલી,માતાજી,,સ્વચ્છ્તા,મગરનું બચ્ચું ઘરે લઇ આવ્યા, તાંબાના લોટાથી કપડા ને ઇસ્ત્રી,ઘર છોડીને હિમાલય ભાગી ગયા વગેરે વગેરે સાંભળવા મળ્યું પણ ડિસ્કવરી જોતા સમગ્ર પૃથ્વીના દરેક દેશો માટે જરૂરી માહિતી ના લાભાર્થે અને આ વાતોની ગ્લોબલ જરૂરિયાતને સમજીને ઉદાર દિલ રાખીને વધુ એક વાર સાંભળી લીધી....આપણને પાછું એવું કોઇ ખોટ્ટું અભિમાન નહીં ! ! !
કરિયાણાંની દુકાને વેચાતી સૂતળી પણ બેર તેના થેલામાં લઇ આવ્યો હતો,.મોદીજી ને ભાલો બનાવી આપ્યો.પણ મોદીજીને અહિંસાના સંસ્કાર યાદ આવી ગયા.આમાં ગજબનાક કન્ફ્યુઝન મોદીજીએ એ કર્યું કે સ્વ-બચાવ માટે શાસ્ત્રો પણ મંજૂરી આપતા હોવા છતા સામો વાર કરવા બાબતે મોદીજી ને સંસ્કારો નડ્યા,પણ એ જ વાક્યના ઉત્તરાર્ધમાં મોદીજી કહે કે આ ભાલા વડે હું બેર નું રક્ષણ કરીશ.(કેવી રીતે ? ત્યારે સંસ્કારોના હનન નું શું ? ! )
એક જ વાક્યમાં બે અંતિમ ધ્રુવ વાળુ વાક્ય શ્રીમાન નરેન્દ્ર મોદી જ બોલી શકે.
હાથીની લાદ અને કઢી પત્તા સુંઘાડવાથી એપિસોડ સાહસિક ના થઇ જાય ! આખા એપિસોડમાં સર્વાઇવલ વિશે લગભગ કંઇજ ઉલ્લેખ ના થયો.NDRF ની ટીમ પૂરગ્રસ્ત વિસ્તારો મા રબર-બૉટ મા નાગરિકોને બેસાડીને બોટને ધકેલતા હોય તે રીતે સાવ છીછરી નદીમાં મોદીજીને ઘાસફૂસ વાળી હોડીમા બેસાડીને બેર ગ્રીલ્સે ધક્કો માર્યો.નદીમાં શ્રીજી ની મૂર્તિ પધરાવવા જતા હોય તેવું દ્રશ્ય ઉપસી આવ્યું.ગણપતિ બાપ્પા મોર્યા !
બેર ગ્રિલ્સની આખી જિંદગીનો શાયદ સૌથી નિરાશાજનક અને નકલી લાગતો એપિસોડ આ હતો.આપણે દુનિયાભરની ખાણીપીણી,ફિલ્મો,રિયાલિટી શૉ નું ભારતિયકરણ કરીને “ઍડેપ્શન આર્ટ“ મા માહિર પ્રજા છીએ.પણ જ્યારે સાહસની વાત આવે અત્યારે આખો એપિસોડ આટલી હદે નિર્વિર્ય અને નિસ્તેજ ના બની જવો જોઇએ.ફાર્મહાઉસ પર વિક-ઍન્ડમા ટહેલતા હોય તે હદે કચકચાવીને ભારતિયકરણ ના કરવાનું હોય.આ પહેલો એપિસોડ હતો જેમાં બેર કરતા તેમના પાર્ટિસિપન્ટ વધુ બોલ્યા ! હું માનનિય અમિત શાહ નો શુક્રગુજાર છું કે અંતે આવીને બેર ગ્રિલ્સને કેસરી ખેસ ના પહેરાવ્યો !
આ એ જ બેર ગ્રિલ્સ છે જે વર્ષોથી મારો રોલ-મોડેલ રહ્યો છે.તેના લગભગ દરેકે દરેક એપિસોડ ત્રણ થી ચાર વાર જોયા છે. મનાલીમા મારા માઉન્ટેનિયરીંગના બન્ને કોર્સ દરમિયાન મારા બેડ ઉપરની બારી પર તેનો ફોટો પ્રેરણાસ્ત્રોતની રીતે લગાવી રાખ્યો હતો.તેને કદીયે હું આવા નબળા એપિસોડમાં કલ્પી શકતો નથી.જે પણ વ્યક્તિ બેર ગ્રિલ્સ ને વર્ષોથી જાણે છે અને તેના દિવાના છે,તેના માટે આ એપિસોડ એક નાઇટમેર સમાન હતો !

સોમવાર, 29 જુલાઈ, 2019

કારગીલ ની યાદો.(ભાગ-૨)



કારગીલ ની યાદો.(ભાગ-૨)

બસ એક જ ધૂન હતી સૌના દિમાગમાં કે સવારના સાત વાગ્યા સુધીમાં જોઝી-લા ઓળંગી લઇએ.આતંકવાદગ્રસ્ત રસ્તામાંથી પસાર થતા અમે સૌ બાઇકરોને કોઇપણ જાતની હાનિ ના પહોંચે એ માટે કારગિલ પ્રશાસને વહેલી સવારના ત્રણ વાગ્યા થી સાત વાગ્યા સુધીનો કારગિલ થી સોનમર્ગ સુધીનો સમગ્ર રૂટ બાઇકરો સિવાયના તમામ વાહનવ્યવહાર માટે બંધ રાખીને અમારા માટે સેફ પેસેજ ની વ્યવસ્થા કરાવી હતી.
ત્રણ વાગ્યાના અંધારામાં બધા બાઇકરો પોતાનો સામાન પિલીયન સીટ પર ચુસ્તીથી બાંધીને આદેશાનુસાર કારગિલની તંગ ગલીઓમાંથી એક કતારમાં બહાર નીકળવા માંડ્યાં.રાત્રે થંભી ગયેલા વરસાદના કારણે આકાશ હજુ પણ ગોરંભાયેલું હતું.અને અત્યારે બુંદાબાંદી તો ચાલુ જ હતી. અર્ધી ઊંઘમાંથી જાગ્યા હોવાથી બદનમાં હજુ પણ સુસ્તી હતી.રાત્રે સૂતા વખતે પહેરેલા કોરા કપડાંને પ્લાસ્ટિકબેગમાં લપેટીને અમે સૌ એ જ પાછા ગઇકાલના ભીના પેન્ટ અને જેકેટમાં આવી ગયા હતા.ફરીથી એ જ ભીના મોજા,ભીના બૂટ અને ભીના ગ્લૉવ્ઝ સાથે અમે નીકળી પડ્યા હતાં.માંડ ગરમાવો પામેલા શરીરને ફરીથી ઠંડી લાગવાની શરૂઆત થઇ ગઇ હતી.વરસાદમાં પલળવાનું પણ શરૂ થઇ ચુક્યું હતું.
કારગિલ પાછળ છૂટી ગયું હતું અને અમારો બાઇકર-કારવાં પહાડી આંટીઘૂંટીમાં ચકરાતા રસ્તે આગળ વધી રહ્યો હતો.રાતના પાછલા પહોરમાં,ઘેરાયેલા અંધકારમાં ૧૦૪ બાઇકરો એક કતારમાં જોઝી-લા તરફ ધપી રહ્યા હતાં.દરેક બાઇકની લાલ ટેલ લાઇટની સરકતી સિરીઝ મારી આગળ ના બાઇક સુધી આવીને ખતમ થતી હતી.અંધારામાં જાણે લાલ મોતીનો નેકલેસ અપને આપ સરકતો પહાડ ચઢી રહ્યો હોય તેવું મનોરમ દ્રશ્ય કદાચ આખી જિંદગીમાં ફરીવાર જોવા નહીં મળે.આજે પણ એ દ્રશ્ય યાદ કરતાંની સાથે આજે પણ રોમાંચ થઇ આવે છે,અહોભાવ જાગી ઉઠે છે.
ચારેક વાગ્યાનાં ભળભાંખળે ધ્યાનમાં આવ્યું કે દર એક કિલોમીટરે અમારી સુરક્ષા માટે એ.કે.૪૭ સાથે આર્મીનો જવાન એલર્ટ પોઝિશનમા ખડો હતો અને દર પાંચ કિલોમીટરે ભારતિય સૈન્યની એક જીપ અમારા સૌની હિફાજત માટે મુશ્તૈદ હતી. તેમની આ ફરજપરસ્તી માટે અમે સૌ ચાલુ બાઇકે થમ્સ–અપ ના સાઇન સાથે તેમનો પણ હૌંસલો બઢાવતા રહ્યા.ગુડ મોર્નિંગ અને દૂઆ-સલામ હવામાં ગૂંજતા રહ્યાં.અમારા સૌની સુરક્ષા માટે તત્પર ઇન્ડિયન આર્મીના આવા નરબંકા જવાનોને જોઇને શરીરને લાગતી ઠંડી અચાનક છૂમંતર થઇ ગઇ અને ખૂનમા ગર્મી આવી ગઇ.રુધીરાભિસરણ તેજ થઇ ગયું અને શરીરમાં એક જોમ વ્યાપી ગયું.રસ્તામાં આવતી મિલીટરી છાવણીઓ અને ચેકપોસ્ટો પરના ઑફિસરો પણ અમારી સાહસયાત્રાને “શાબ્બાસ” ના નારા સાથે બિરદાવતા રહ્યા.
વરસાદ હવે બિલકુલ બંધ થઇ ગયો હતો અને બાદલ છંટાઇ જતા આકાશ સાફ થઇ ગયું.અંધકાર પણ વરસાદની સાથે ગાયબ થઇ ગયો.હવે પહાડી રસ્તાના બદલે અમે સૌ આજુબાજુ વિરાટ પહાડોથી ઘેરાયેલા સમથળ લીલીછમ્મ ખીણ ના રસ્તે હતા..આ તરાઇ પ્રદેશમાં ડ્રાઇવીંગમાં થોડું સુકૂન વર્તાયું. અને સૂરજ અમારી પાછળની દિશામાં ઉગ્યો.સવાર ના સોનેરી કિરણોની અસરથી નજર સામેના બર્ફ મઢ્યા શિખરો પર જાણે પિગળેલું સોનું ઢોળાયું. નર્મ ગૂનગુની ધૂપ પૂરી વાદિયોંમા ફૈલાઇ ગઇ.વાતાવરણમાં જાણે એક રુહાનિયત છવાઇ ગઇ.”સીઇંગ ઇઝ બિલીવીંગ” ના આવા દિવ્ય વાતાવરણમાં અમે સદેહે વિચરી રહ્યા છે તેવા ખ્યાલમાત્રથી મનોમન ઇશ્વરને વંદન થઇ ગયા.
પણ ખ્વાબો સમી આ ખૂશનસીબી જાજી ના ટકી.જોઝી-લા દર્રા પસાર કરતા અમારા જીવ ઉંચા થઇ ગયા.લેહ-કાશ્મીર ના રસ્તે આ જોઝી-લા સૌથી વિકટ સ્થાન છે.બધીજ પહાડી અગવડતા અને ખતરનાક ઢોળાવોથી બચતા અમે સૌ હેમખેમ જોઝી-લા ક્રોસ કરી લીધો.નિયત સમયમર્યાદામાં અમે સૌએ અમારો રૂટ સંપન્ન કરીને કારગિલ પ્રશાસને અને ભારતિય સૈન્યે અમારા પર મૂકેલા ભરોસાને સાર્થક કરી બતાવ્યો.સૈન્યના જવાનોએ અમારા માટે ચાય-નાસ્તાની સગવડ પૂરી પાડી.જવાનોને સૌ ગળે મળીને છૂટા પડ્યા અને ત્યાંથી સોનમર્ગ આવ્યા.સોનમર્ગની ટુરિઝમ ઑફિસના કંપાઉન્ડમા બાઇક પાર્ક કરીને સૌ લૉન માં આડા પડ્યા અને થાકેલાં શરીરે સૌ બાકી રહેલી ઊંઘ પૂરી કરવા પળવારમાં ઘસઘસાટ ઊંઘી ગયા.
સાહસયાત્રા તમને કિતાબી દુનિયાની બહારનું શિક્ષણ આપે છે.દરો-દિવાર વગરની આ પાઠશાળામાં જે ભણ્યો એ ભવસાગર તર્યો.

શુક્રવાર, 26 જુલાઈ, 2019

કારગીલ ની યાદો.(ભાગ-૧)

કારગીલ ની યાદો.(ભાગ-૧)

તે દિવસ અમારા માટે બહુ જ લાંબો હતો.લેહ થી નીકળેલા અમે સૌ બાઇકરો રાત્રે પોણા આઠે માંડ માંડ કારગીલ પહોંચ્યા હતા.બપોર પછી સતત વરસતા વરસાદમાં બાઇક ચલાવતા રહ્યા હતા.ભીના થઇ ગયેલા હેન્ડગ્લૉવ્ઝ થી હાથ સરકી જતા ક્લચ દબાવવામાં અને એક્સેલેટર આપવામાં તકલીફ પડી રહી હતી.હેલ્મેટના વાઇઝર(કાચ) વરસાદ ના લીધે સતત ધુમ્મસી થઇ જતા હતા.તેને દર ત્રીસ સેકન્ડે ભીના ગ્લૉવ્ઝવાળા હાથે સાફ કરવું પડતું નહીતો છતી આંખે આંધળા થઇને જોખમી બાઇકીંગનો એહસાસ થતો.પિલીયન સીટ પર મુશ્કેટાટ બાંધેલો સામાન દોરડા ભીના થવાથી હલવા લાગ્યો હતો.રેઇનવેર પહેરેલાં હોવા છતા હેલ્મેટ ની ધારે થી ટપકતું ઠંડુગાર પાણી કોલર ભીના કરીને જેકેટ ની અંદર દદડતું ફીલ થઇ રહ્યું હતું.આગળવાળી બાઇકની ચમકતી લાલ ટેઇલ લાઇટ જોઇને ઉખડખાબડ,લપસણાં રસ્તે સૂનમૂન થઇને એક કતારમાં અમે બધા એકધારા જઇ રહ્યા હતા.વરસાદી વાતાવરણમાં પાછો પહાડી ઠંડીવાળો ઠાર ભળ્યો હતો.અમારી વિચારશક્તિ પણ જાણે ઠૂંઠવાઇ ગઇ હતી.યંત્રમાનવની માફક બધા બાઇકરો એક કારવાંમાં એકધારા કારગીલ તરફ ધસી રહ્યા હતા.
કારગીલ પહોંચવાના ત્રીસેક કિમી બાકી હતા ત્યાં વરસાદે વિરામ લીધો.અને સાફ થયેલા આકાશમાં ફૈલાયેલી સૂરમયી શામ માં લાલ-પીળા લસરકાઓથી ચમક વ્યાપી ગઇ.વિપરીત પરિસ્થિતીમાં દિવસભર એકધારું બાઇકીંગ કરીને થાકેલાં અમને સૌને પણ આ રંગીન આકાશી ઘટનાથી રાહત વળી.પણ કમનસીબે આ દ્રશ્ય બહુ લાંબુ ના ચાલ્યું.પહાડો પર જલ્દી ઢળી જતી સાંજ ના સિયાપ્પામાં આ નજારો ઘડીકમાં અદ્રશ્ય થઇ ગયો અને એ સાથેજ અમારા સૌની બાઇકોની હેડલાઇટો ઓન થઇ ગઇ.સાંજ ઢળવાના બે-ચાર કલાક પહેલા નેક્સ્ટ ડેસ્ટીનેશન પર પહોંચી જવાની અમારી ગણતરી વરસાદ ના કારણે આજે ખોટી પડી ગઇ હતી.કીચડથી ભરેલાં અને લપસણાં થયેલાં ઉખડખાબડ પહાડી રસ્તા પર લાદેલા સામાન સાથે અંધારામાં બાઇકીંગ કરવું ભારે જોખમી છે અને અમે એ જોખમ લઇ રહ્યા હતા.ગાઢ અંધારામાં લગભગ દોઢેક કલાક આવુ બાઇકીંગ કર્યા બાદ ડાબી બાજુ ખૂલેલી ખીણમાં લાઇટોથી ટમટમતું કારગીલ દેખાયું.પણ તો યે હજુ કારગીલ અર્ધો કલાક દૂર હતું.કારગીલની ભાગોળે આવેલા પહાડી પરના પેટ્રોલપંપ પર બધાએ પોતાની બાઇકમાં પેટ્રોલટેન્ક ફૂલ કરાવી લીધી.
પોણા આઠ-આઠ વાગ્યા અને અમે અમારા ઉતારે પહોંચ્યા.બાઇક પરથી ભીનો થયેલો સામાન ખોલ્યો.કપડા બદલીને માંડ કોરા થયા.શું ખાધું એ તો યાદ નથી પણ એક સાંકડા રૂમ માં બધા સાંકડમૂકડ ગોઠવાયા હતા એ યાદ છે.ઊંઘવાના સમયે જાહેર થયું કે બધા બાઇકરોની સલામતી માટે કારગીલ થી સોનમર્ગ સુધીના રસ્તે કારગીલ પ્રશાસને સેફ પેસેજ પૂરો પાડ્યો છે.એ દરમ્યાન બાઇકરો કારગીલ થી રવાના થાય ત્યાથી લઇને જોઝી-લા ક્રોસ કરીને સોનમર્ગ પહોંચે ત્યાં સુધી બાઇકરો સિવાયનો બાકીનો બધો વાહનવ્યવહાર ફરજિયાત સ્થગિત કરી દેવાશે.આ નિર્ણય અમારા માટે ગૌરવશાળી ક્ષણ હતી.પણ તેના માટે અમારે સૌએ રાત્રે બે વાગ્યે ઉઠીને ત્રણ વાગ્યે કારગીલ થી રવાના થવાનું અને કોઇપણ ભોગે સવારના સાત વાગ્યા સુધીમાં જોઝી-લા ક્રોસ કરી દેવાનો હતો કેમકે લેહ-કાશ્મીરના આ એકમાત્ર રૂટની કોમર્શિયલ વાયેબિલીટી જોતા વધુ સમય સુધી આ રૂટને બંધ રાખવો પ્રશાસનને પોષાય તેમ નહોતો.
બીજા દિવસની વાત બીજા ભાગમાં.

ગુરુવાર, 21 ફેબ્રુઆરી, 2019

જાંબાજ સૈનિકો,કૉન્વોય અને ખૂન મા વહેતા લશ્કરી મિજાજ ની આદત

જાંબાજ સૈનિકો,કૉન્વોય અને ખૂન મા વહેતા લશ્કરી મિજાજ ની આદત
૨૦૦૯ મા સડક માર્ગે બાઇક પર લેહ ગયો ત્યારે સૈનિકોની મૂવમેન્ટ જોવા મળી હતી.એક પછી એક ટ્રકોમાં લદાયેલા શસ્ત્ર–સરંજામ,ખાધા-ખોરાકીઅને અન્ય જીવનનિર્વાહની ચીજો સાથે સૈનિકોની આખી પ્લેટૂન જ્યારે એક સ્થળેથી બીજા સ્થળે મૂવ કરતી હોય ત્યારે વાતાવરણ મા એક અદ્રશ્ય ચાર્જ/કરંટ ફીલ થાય.સ્થળાંતર કરતા આવા લશ્કરી દસ્તા ને કૉન્વોય કહે છે.પહાડી રસ્તા પર જ્યારે કૉન્વોય પસાર થતો હોય ત્યારે બાકી બધાજ સિવીલીયન ટ્રાફિક ને સ્થગિત કરી દેવામા આવે છે.અને તેમને પસાર થવા દેવાની સહુલિયત ને અગ્રિમતા અપાય છે.
લશ્કરી કૉન્વોય મોટેભાગે શક્તિમાન ટ્રકોમાં મૂવમેન્ટ કરતો હોય છે. 4 x 4 ક્ષમતા ધરાવતી આ શક્તિમાન ટ્રક જબલપુર ની લશ્કરી ફેક્ટરીમા બને છે.
જ્યારે જ્યારે કોન્વૉય શબ્દ કાને પડે અથવા કોન્વૉય ને પસાર થતા જોઉં ત્યારે મારા ફેવરિટ લેખક ચંદ્રકાન્ત બક્ષીની લઘુવાર્તા “ડોગરાઇ જતા કૉન્વોય” અવશ્ય યાદ આવી જાય.
એ જ ૨૦૦૯ ની અમારી લદાખ ની બાઇક ઍક્સ્પિડીશન વખતે કારગીલ થી જોઝીલા (પાસ) સુધી અમારી સુરક્ષા માટે ભારતીય સેનાએ અમને સેફ પેસેજ આપ્યો હતો. દર અર્ધા કિ મી ના અંતરે એકે-૪૭ ધરાવતા સૈનિકો અમારી સુરક્ષા માટે ખડે પગે ઉભા રહ્યા હતા.
હમણાં છેલ્લે ઑગસ્ટ ૨૦૧૮ ની મારી લદાખ ની ટ્રીપ વખતે હું લદાખ ના દૂર-દરાજ ના આંચલિક ગામ પૂગા-સૂમઢો માં ત્રણ દિવસ રોકાયો હતો ત્યારે પણ ચાઇના બૉર્ડર પરથી પરત ફરતો અને લેહ તરફ જતો લશ્કરી કૉન્વોય જોવા મળ્યો હતો.બે-ત્રણ શક્તિમાન ટ્રક અમારા રેસ્ટોરન્ટનૂમા એકોમોડેશન ટેન્ટ પાસે ઉભી રહી અને બિસ્કીટ્સ,કોલ્ડડ્રીન્ક્સ ની ખરીદી કરી હતી.ખુલ્લા દિલે હસતા,મજબૂત શીખ જવાનોની સાથે અલપ-ઝલપ વાતો કરી સીના-બ-સીના થયો હતો.( પ્રસ્તૂત તસવીર એ જ જગ્યાએ ક્લીક કરેલી છે).
બાળપણ મારું અમદાવાદના શાહીબાગ કેન્ટોન્મેન્ટ વિસ્તાર મા વીત્યું હોઇ મારા ઘડતરમાં પણ એક લશ્કરી શિસ્ત ઇનબિલ્ટ છે.કેન્ટોન્મેન્ટ વિસ્તાર ની હોર્સ રાઇડીંગ ક્લબ મા ઘોડેસવારી શીખ્યો છું.સ્કૂલ લાઇફ મા સ્કાઉટ અને આર.એસ.પી(રોડ સેફ્ટી પેટ્રોલ) અને કોલેજકાળમાં N.C.C. AIR WING નો કેડેટ રહી ચૂક્યો છું.રાઇફલ શૂટીંગ શીખ્યો છું.અને વડોદરા ના હરણી ઍરપોર્ટ પર ગ્લાઇડિંગ ની પણ તાલીમ લીધેલી છે.
ગાંધીનગર પાસે ચિલોડા મા બી.એસ.એફ ના જવાનો માટે ફોટોગ્રાફી નો બે દિવસનો વર્કશૉપ મે ડિઝાઇન કરીને મે જવાનોને મારી સેવા આપી હતી.બન્ને દિવસે પાંત્રીસ કિ મી દૂરથી બી.એસ.એફની જીપ મને ઘેર લેવા-મૂકવા આવતી અને બસમાં બેસતા–ઉતરતા ડ્રાઇવર મને એકદમ કડક સેલ્યૂટ સાથે અભિવાદન કરતો ત્યારે શેર લોહી ચઢતું.બન્ને દિવસ જવાનો સાથે ઘણી બધી વાતો જાણી. તેમની ઇન્સાસ રાઇફલ વિશે પણ જાણ્યું.
માઉન્ટેનિયરીંગ ના બેઝિક અને ઍડવાન્સ કોર્સ મા પણ સતત બે વરસ સુધી ૨૮ દિવસો માટે પહાડો પર કમાન્ડો પેટર્ન થી ટ્રેનિંગ લીધી છે. શરીર તોડ્યું છે અને પહાડો પર પસીનો વહાવ્યો છે.
આજે પણ મારા ઘણાં મિત્રો ઇન્ટેલિજન્સ બ્યૂરો અને D.R.D.O ના ઑફિસરો છે અને અમારી ગૂફતેગુમાં લશ્કરી અનુશાસન નો દૌર આજે પણ અનુભવાય છે.
ડિસેમ્બર અંત સમયે વેસ્ટ બેંગાલ ના સૌથી ઉંચા શિખર સાંદકફૂ-ગુર્દૂમ પર થપેડાં મારતા સૂસવાતા હિમડંખ સમા પવનમા જ્યારે અર્ધી રાત્રે પવનથી ખખડતી બારી બંધ કરવા હું ઉભો થયો ત્યારે કાતિલ ઠંડીમાં પવનના થપેડાંઓ ખાતો સીમા સુરક્ષા બલ (SSB) નો જવાન તેની ચેકપોસ્ટ પર એક જ પૉઝિશનમા ઉભો જોવા મળ્યો ત્યારે મનમા તેના માટે સલામ થઇ ગઇ.ટીમટીમાતા ફાનસના અજવાસમા તેના ચહેરા પર મુસ્તૈદ ફરજ-પરસ્તી સાફ દેખાતી હતી,.